Een knipoogje van mijn Toekomstig Zelf?

 Door Patricia Helmink - 19 mei 2015

In Egypte heeft men een muurschildering gevonden, daterend uit het oude Egypte, waarin twee partijen,  Licht en Donker, touwtrekken. In het midden wrijft het touw over een bepaald punt, waarbij er op dát punt een levenselixer ontstaat. Deze wordt in een schaal opgevangen. Dat levenselixer staat voor Bewustzijn. Dwars door contrasten heen groeit een dieper besef der dingen. Contrast creëert de mogelijkheid tot ervaring. En ervaren is het omzetten van kennis naar Wijsheid. Dat is werkelijk ontwaken.

 

Ontwaken is naar mijn gevoel geen lineair proces, maar gaat spiraalsgewijs, een proces van herinneren en weer vergeten. Maar iedere fase van herinneren zal verder reiken dan de vorige en iedere fase van vergeten zal uiteindelijk waardevol blijken te zijn in ons bewustwordingsproces. Een mooie vergelijking is de eb en vloed beweging van de zee en de kust die zich daarbij vormt. En de wisseling der seizoenen en de toename van levenservaring met het klimmen der jaren. Het is meer dan alleen herhaling, op langere termijn ontstaat er een wezenlijk verschil.

 

Alles werkt cyclisch in de Kosmos. Een gegeven waarvan de Maya’s zich terdege bewust waren, gezien hun kalenders en hoe deze als het ware als tandwieltjes in elkaar pasten. Een door de Maya’s genoemde essentiële cyclus voor de mensheid is de precessiecyclus van circa 26.000 jaar, ontstaan door de rotatieafwijking van de aardas. Het belang van deze cyclus werd ook door andere oude beschavingen genoemd, waaronder o.a. de Egyptische , de Chinese, de Babylonische en de Indiase.  Deze cyclus kun je, net als seizoenen in een jaar, opdelen in vier tijdperken. In de eerste twee tijdperken (herfst en winter) van samen circa 13.000 jaar vergeten wij wie we ten diepste zijn, om vervolgens de volgende 13.000 jaar (lente en zomer) ons weer te herinneren wie we ten diepste zijn op een nog hoger niveau dan de vorige cyclus. Op 21 december 2012 is, naar men zegt, het tijdperk van herinneren/ontwaken weer begonnen.* De Kosmische Lente is als het ware weer aangebroken. 

 

Er zijn, zoveel is wel bekend, hoogontwikkelde samenlevingen hier op aarde geweest en deze beschavingen zijn ook allen weer ten onder gegaan. Wat als wij dit zelf zijn geweest in onze vele vorige levens? En wat als wij hebben geweten in onze fasen van herinneren, dat wij ook weer zouden gaan vergeten? Dan verklaren de vele hooggeavanceerde historische bouwwerken veel. Het zijn, net als de bovengenoemde muurschildering,  waarschijnlijk reminders aan onszelf om ons te doen ontwaken. En wat als het ogenschijnlijke lineaire proces van tijd, van verleden naar toekomst, de grootste illusie blijkt te zijn en mijn Toekomstig Zelf ook op één of andere wijze actief betrokken is bij mijn proces van ontwaken nu? Misschien zijn de graancirkels daar wel een prachtig voorbeeld van.

 

Vorig jaar bezocht ik zo’n graancirkel in het zuiden van ons land. In de graancirkel overviel mij een gevoel van rust en innerlijke vrede, een verwondering over het ontstaan van de cirkel. Wie is de maker? Is deze afkomstig van een buitenaardse beschaving? Innerlijk stelde ik de vraag:

 

Wie ben jij?

 

En er volgde een Liefdevol antwoord:

 

Wie ben jij?

Kijk diep in jouw Hart,

daar vind je Mij.

Ik ben Jij en

Jij bent Mij.

 

Diep ontroerd over dit antwoord, keerde ik de vraag om.

 

Wie ben ik?

 

Innerlijk kreeg ik wederom een Liefdevol antwoord:

 

Als persoon - een uitingsvorm van een Kosmische Dans, die God danst met Zichzelf.

In de Kern - Mij/Het Wezenlijke Zijn.

 

Dit antwoord gaf mij niet alleen een diep inzicht, maar vervulde mij boven alles met een intense Liefde en een enorme Dankbaarheid. Een antwoord met een knipoogje van mijn Toekomstig, of liever gezegd, Hoger Zelf?   

 

 

*Informatie over het Gizeh Plateau als kalender vind je op www.pateo.nl, de site van Johan Oldenkamp.

Dit artikel verscheen eerder op www.nieuwetijdskind.com